• Vossenschurft rukt op in Duitsland, honden kunnen ziek worden

Vossenschurft rukt op in Duitsland, honden kunnen ziek worden

Leestijd
3 minuten
Tot nu toe gelezen

Vossenschurft rukt op in Duitsland, honden kunnen ziek worden

ma, 02/18/2019 - 16:02

In Duitsland neemt het aantal meldingen van “Fuchsraude” fors toe. De afgelopen maanden komen er vele meldingen uit gebieden rondom München, maar ook uit gebieden net ten noorden van de Zwitserse grens (en Zwitserland zelf), en ook in de bossen van de streek Hessen neemt het aantal besmette dieren schrikbarend toe.

Fuchsraude is een bepaalde huidziekte overgebracht door de schurftmijt Sarcoptes scabiei (in dit geval de ondersoort (Sarcoptes scabiei var. Canis)  Voor een definitieve diagnose is het noodzakelijk om de schurftmijt aan te tonen door microscopisch onderzoek van een afkrabsel. Geïnfecteerde dieren hebben ernstige jeuk. Bij geïnfecteerde vossen is de aandoening niet zelden dodelijk. De ziekte kan door contact tussen honden en vossen overspringen, onduidelijk is of honden er net zo veel problemen mee hebben als vossen. Het opvallende van deze schurftmijt is dat er soortspecifieke schurftuitbarstingen zijn, bij vossen, bij honden, bij gemzen en andere dieren. En binnen dezelfde klasse van dieren (roofdieren, hoefdieren) kunnen de schurftmijten wel op beide gastheren overleven en de ziekte verspreiden, maar tussen de soorten (gems vs vos) niet.  Mensen lijken in het algemeen niet tot nauwelijks last te hebben van deze “vossenschurftmijt”.

Fuchsraude (een goede Nederlandse naam ontbreekt eigenlijk nog) is een redelijk recent ontdekte ziekte. De jagersvereniging schrijft: “In het midden van de 60-er jaren van de 20e eeuw trad een uitbraak op van vossenschurft in Finland, waarschijnlijk vanuit Estland. Tien jaar later verspreidde deze ziekte zich over de vossenpopulatie van Zweden en Noorwegen. Het eerste geval in Zweden werd gerapporteerd in 1972, toen nog een geval in 1975 en binnen 8 jaar was de ziekte over het hele land verspreid en had de vossenpopulatie met meer dan 50% gereduceerd, met een sterfte van 90% in sommige gebieden. (…) Telkens wordt eenzelfde patroon waargenomen: een dramatisch effect op de populatieomvang door hoge sterfte en een langzaam herstel over een periode van 15 tot 20 jaar. Tijdens uitbraken bleken ook honden zeer gevoelig voor de vossenschurft.”

In 2014 werden vooral in Limburg, in het Leudal, vossen met schurft aangetroffen. Daarvoor was de ziekte niet eerder gemeld. Natuurkenners zien sowieso een patroon in de ziekte, hij duikt op, vaak met zware gevolgen voor de lokale vossenpopulatie, die zich herstelt terwijl de ziekte weer enkele tientallen jaren wegblijft.


 

Lees ook: Weer vossen met hondenziekte gevonden


schurftmijt

In Zwitserland en Duitsland lijkt de ziekte zich nu extra te manifesteren, jachtopzieners spreken over een “hoeveelheid zieke dieren die we nog niet eerder gezien hebben”.  De ziekte lijkt vooral sinds begin 2018 zijn opmars te maken, het paarseizoen (dat nu volop aan de gang is) zorgt voor een snellere verspreiding van de mijt en dus de ziekte, want juist nu is er veel lichaamscontact tussen de vossen onderling, waarbij de schurftmijt op andere gastheren overgaat.

De parasieten, die amper een halve millimeter groot zijn, boren gangen in de huid, waarna ze er eitjes in leggen. Schurft kan de gastheer binnen een paar maanden doden. De vossen voelen jeuk en krabben zich zo hard dat hun vacht in korte tijd veel kale plekken en wonden en een aangekoekte huid heeft. Is een vos eenmaal in dat stadium, dan is hulp tevergeefs, en alleen een genadeschot zou dan nog enige effectiviteit hebben.

De ziekte is intens irriterend en het is bekend dat dieren soms hun eigen staart afbijten om de jeuk te verlichten. In gevorderde stadia van de ziekte worden geïnfecteerde dieren vaak overdag rondzwervend aangetroffen, vooral bij koud weer; de besmette dieren proberen hun lichaamstemperatuur te handhaven op zoek naar warme plekken. De dood kan door allerlei oorzaken komen, waaronder uithongering en onderkoeling.

Symptomen kunnen verschillen, maar volgens een brochure van het Dutch Wildlife Health Centre zijn deze: “Typische uiterlijke kenmerken van schurftmijt kunnen zijn: roodkleuring van de huid, vorming van huidschilfers, haaruitval, huidontsteking, korsten, verhoorning en een verdikte leerachtige huid. Deze huidveranderingen kunnen gepaard gaan met sterke jeuk, waardoor de dieren gaan schuren en de huid verwonden. Via de ontstane wonden kunnen dan vervolgens andere micro-organismen, zoals bacteriën, binnendringen en secundaire infecties veroorzaken. Met betrekking tot gedrag is bekend dat hondachtigen met schurft vaak hun schuwheid verliezen. Ook wordt beschreven dat ze lusteloos en vermagerd zijn.”

De mate waarin honden daadwerkelijk door vossen worden besmet wordt wisselend vermeld. Volgens sommigen zou het allemaal wel lsolopen, anderen waarschuwen wel voor het los laten lopen van honden in besmette gebieden. Wie er op tijd bij is kan bij honden de ziekte overigens goed bestrijden.

Alhoewel mensen ook geïnfecteerd kunnen raken door deze schurftvariant, kan het mijtje bij mensen op de huid niet lang overleven. Een rode uitslag die met enkele weken overgaat is meestal het enige effect van deze schurftmijt bij mensen. De schurftmijt is namelijk gastheerspecifiek, met andere woorden: hij kiest voor een bepaalde diersoort. Voor mensen is alleen de mijt Sarcoptes scabiei var. Hominis een probleem, en die komt maar heel zelden voor. Bij honden kan de vossenschurftmijt wel problemen geven.

bron

Jagersvereniging

Fuchsräude gefährdet auch freilaufende Hunde