• Mlem, voor als je boos bent
Leestijd
1 minuut
Tot nu toe gelezen

Mlem, voor als je boos bent

ven, 12/01/2017 - 12:52

Als je in een enorm rothumeur bent, en je komt je beste vriend tegen, zou die dan ongecontroleerd zijn of haar mond gaan lopen aflikken in de hoop je te troosten?  Als je beste vriend een hond is wel.

Het likken van hun mond, neus en kaken is voor honden niks vreemds, ze doen het de hele dag door. In “nieuwspraak” (althans, in de angelsaksische landen, heeft het zelfs een eigen naam: mlem.  Oftewel het geluid dat een tong maakt die de hele tijd in en uit de mond gaat.

Het aflikken van de mond, zoals we het tot nu toe hier noemen, wordt door dierengedragswetenschappers al langer onderzocht, wat ligt ten grondslag aan dit bijna obsessieve gedrag, wat niet alleen bij honden voorkomt. Sommigen denken dat het een manier is om met stress om te gaan, anderen zien er een uiting van opwinding in, of een manier om te laten weten dat ze met een bepaald speeltje willen spelen, of een bepaald snoepje willen hebben.

Een nieuw onderzoek uit Brazilië (Universiteit van Sao Paolo) echter meent dat het mondlikken een van de beste gereedschappen is om menselijke gezichten te lezen, en er op te reageren. Vooral boze gezichten overigens.

Zeventien gezonde volwassen honden namen deel aan het onderzoek. Ze kregen een aantal visuele stimuli, plaatjes dus, en audiofragmenten te zien en horen met zowel positieve emoties als negatieve emoties. Op twee schermen kregen de honden boze en vrolijke mensen, en honden, te zien, allemaal met de bijbehorende geluiden.  En wat bleek?  Alleen de boze gezichten zorgden er duidelijk voor dat de honden begonnen met het likken van hun snuit.

"Mouth-licking was triggered by visual cues only," aldus hoofdauteur Natalia Albuquerque, doctoraal-studente in experimentele psychologie in Sao Paolo. "Er was ook nog een soort-effect, want het snuitlikken kwam vaker voor bij boze menselijke gezichten dan bij boze hondengezichten. Maar het belangrijkste is toch dat het gedrag gelinkt is aan negatieve emoties.”

Boze gezichten zorgden voor tweemaal zoveel snuitlikken als vrolijke, blije gezichten. Het onderzoek is eergisteren gepubliceerd in Behavioural Processes.

Het onderzoek bewijst opnieuw de nauwe band die mens en hond hebben, en de onderzoekers menen dan ook dat het gedrag is ingeprent gedurende de domesticatie-tijd, waarin wolf huishond werd. En nadrukkelijk bedoeld is om honden beter te laten communiceren met mensen. “visuele communicatie is cruciaal in het sociale gedrag tussen soorten, zeker het direct herkennen van (het verschil tussen) negatieve en positieve gezichtsuitdrukkingen, een garantie voor overleven. En zeker in relatie tot een soort die veelvuldig gebruik maakt van visuele communicatie, zoals de mens.”

 

images stimuli
De gebruikte emotie-afbeeldingen