Als je mijn columns regelmatig leest, weet je dat Don enorme verbeteringen in mijn leven heeft aangebracht. Ik herinner me nog de dagen dat ik met heel veel dingen hulp moest vragen. Er waren veel dingen die ik gewoon niet kon doen. Ik moest veel beslissingen nemen over mijn dagelijkse routine, zodat ik niet al mijn energie in één keer zou verbruiken en het doen van een paar simpele dingen zoveel schade aan mijn spieren zou veroorzaken, dat ik bij de fysio terecht zou komen, amper in staat om mezelf nog te bewegen.

Don heeft me veel onafhankelijkheid en vrijheid gegeven. Ik hoef niet meer zoveel beslissingen te nemen, en dat betekent dat ik niet zoveel leuke dingen hoef te missen. Ik heb zelfs een heel jaar geen fysiotherapeut meer bezocht!

Don heeft niet alleen geholpen mijn fysieke toestand te verbeteren, hij heeft me ook geholpen om geestelijk te groeien, wat betekent dat ik een beter persoon ben geworden.

Als handler, baas, van een hulphond heb je een bepaalde reeks vaardigheden nodig. Een jaar geleden waren mijn vaardigheden nog maar erg basaal. Don heeft me geholpen mijn zelfvertrouwen op te bouwen, leerde me geduldiger te zijn en stelde me in staat om mijn communicatieve vaardigheden te verbeteren. Niet alleen heeft dit mij in staat gesteld heel goed met hem samen te werken, het heeft me ook geholpen mijn relaties met de mensen om me heen te verbeteren.

Ik kan me niet meer voorstellen hoe het leven zou zijn zonder Don. Ik wist niet dat honden in staat waren om zoveel te doen om een ​​mens te helpen. Hij is mijn helper, mijn harige verzorger, mijn oren, mijn therapeut en ook een fantastische vriend!

Ik kijk met hem uit naar nog veel meer jaren en natuurlijk zal ik al onze avonturen met jullie blijven delen.

Foto: Jessica Hobo