• Canine Distemper staat nu voor de grens

Canine Distemper staat nu voor de grens

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Canine Distemper staat nu voor de grens

zo, 03/10/2019 - 17:45

De besmettelijke hondenziekte “Ziekte van Carré” (ook wel Canine Distemper genaamd, en in het Duits “Staupe” is de Nederlandse grens tot op enkele kilometers genaderd. De regionale omroep in Limburg (L1) meldt dat, en ook Duitse kranten maken melding van een geval van ‘Staupe’ in het gebied Kreis Heinsberg, dat net over de grens met Roermond en Heerlen ligt. 

Ook net iets hoger, in Kreis Viersen (grens bij Roermond tot Venlo) wordt gewaarschuwd tegen de ziekte, rondom Dusseldorf is de ziekte ook al aangetroffen. Afgelopen zomer waarschuwde een dierenarts in Venlo al voor twee vossen met CD die in Duitsland, bij de grens, waren aangetroffen.

Ook in België, in de regio Luik, zijn al diverse dieren aangetroffen met Canine Distemper (zomer 2018). Wie dus met zijn hond in de Ardennen of Duitsland gaat wandelen, moet voorzichtig zijn

Het zou gaan om een nieuwe mutatie van het virus, dat zeer waarschijnlijk uit Oost-Europa komt en al enkele jaren zijn opmars doet in Noord Duitsland. Canine distemper  is een besmettelijke ziekte die zich snel kan ontwikkelen tot een epidemie. Naast vossen, dassen en wasberen kunnen honden besmet zijn. Over de besmetting bij katten lopen de meningen uiteen. Volgens experts zijn het vooral honden die in direct contact komen met besmet wild, jachthonden dus vaak, die de ziekte dan overnemen. De enting tegen Canine distemper beschermt de hond goed.

Hondenziekte (ziekte van Carré of Canine Distemper) wordt veroorzaakt door een virus dat ontstekingen kan geven van de neus, luchtwegen, longen, maag en darmen. Minder vaak voorkomend zijn klachten aan de hersenen, ogen en de huid. Honden en fretten kunnen in het ergste geval aan de ziekte overlijden.

Het virus wordt gemakkelijk verspreid door direct contact met geïnfecteerde dieren. Het virus is aanwezig in afscheiding uit de neus en ogen, waaruit zich gemakkelijk deeltjes in de lucht vormen. Geïnfecteerde dieren die de besmetting overleven kunnen het virus gedurende meerdere maanden blijven uitscheiden. Het virus kan op kleding verplaatst worden en zo andere onbeschermde dieren, ook katten, besmetten.

Symptomen zijn  hoesten, niezen, afscheiding uit de neus, diarree, ontstoken ogen, temperatuurverhoging en het dier wordt apatisch. In sommige gevallen kunnen deze symptomen ontbreken en tast de hondenziekte het zenuwstelsel rechtstreeks aan, waarbij hersenontsteking en krampen optreden. In dit geval is herstel meestal niet meer te verwachten.

De diagnose wordt gesteld als tenminste vier van de zes volgende symptomen aanwezig zijn: neus- en ooguitvloeiing, spijsverteringsstoornissen, ademhalingsstoornissen, zenuwstoornissen, persisterende koorts en dit alles bij een jong dier.

Ongeveer de helft van de besmette dieren kan uiteindelijk herstellen, maar als de honden onvoldoende immuniteit opbouwen ontstaan er verlammingen, gedragsveranderingen, krampen van de kauwspieren of epiletische aanvallen. Een klein gedeelte herstelt, maar krijgt na een maand een terugval, waarbij dan het zenuwstelsel is aangetast en veelal de dood volgt.

De behandeling is gericht op eventuele secundaire infecties en de verschijnselen van het maagdarmkanaal en het ademhalingsstelsel. De beste manier om honden tegen deze ziekte te beschermen is via preventie. Er bestaan vaccins die vanaf de zesde levensweek gebruikt kunnen worden en die de hond zo vroeg mogelijk trachten te beschermen.

In januari 2017 werd overigens in de regio Enschede een steenmarter met Canine distemper gevonden.

Veruit de meeste honden in Nederland zijn als pup al gevaccineerd tegen Hondenziekte. De enting wordt standaard om de drie jaar herhaald, maar op Canine distemper is het eenvoudig om te titeren. Op die manier kan worden vastgesteld of de vaccinatie ook daadwerkelijk is aangeslagen.

De video toont een hond met Canine Distemper. Beelden kunnen als minder plezierig worden ervaren.

(Delen van dit artikel hebben we eerder in 2017 gepubliceerd)


Dit artikel is een premium-artikel,beschikbaar voor abonnee's van ons blad en website-abonnee's. Het vervolg van dit artikel kunnen abonnees lezen.

Wilt u toegang, kijk dan hier voor de mogelijkheden